Profesor političkih nauka i stručnjak za arapski svijet na Univerzitetu Kolumbija u Americi uporedio je palestinski otpor i cionistički režim u jednom članku.
"Joseph Massad" piše da palestinski otpor nastavlja da se bori bez strane pomoći postavljajući pitanje da li je moguće da cionistički režim opstane bez podrške Zapada i napisao: "Istovremeno dok cionistički okupatori sretni zbog događaja u Siriji i izraelskog iskorištavanja istih, žrtve genocida aparthejda nastavljaju da se bore do pobjede".
U posljednja dva mjeseca, cionistički režim i njegovi američki gospodari intenzivirali su svoje brutalne akcije usmjerene na genocid nad narodom Gaze i uništenje palestinskog pitanja.
S tim u vezi, Izrael i njegove pristalice su, nakon brojnih neuspjeha u postizanju zacrtanih ciljeva nakon 7. oktobra, uperili prst krivnje na pristalice Palestine kako bi se tim pristupom izvukli ispod tereta vlastite nesposobnosti i neuspjeha.
Rušenje Assadove vlade uz pomoć Amerike i Turske
Istovremeno sa ludim akcijama Izraela u genocidu nad narodom Gaze i stvaranju gladi u toj regiji, Turska i Amerika pokazale su volju da podrže prirodu cionističkog režima zbacivanjem vlade Bashara al-Assada, koji je bio jedan od pristalica palestinskog naroda.
Ideja da slabljenje palestinskih pristalica utire put uništenju palestinskog pitanja javila se kod cionističkih i zapadnih stratega zanemarivanjem ili nepoznavanjem historije palestinskog islamskog otpora. Borba protiv okupatora nije pitanje zasnovano na stranoj podršci. Otpor palestinskih farmera i seljana protiv cionista 1880. do dvije decenije kasnije pokazuje spontanost palestinskog otpora i njegovo oslanjanje na unutrašnju snagu palestinske nacije.
Nastavak života palestinskog islamskog otpora nakon decenija borbi, pa čak i poraza Arapa u ratovima 1948. i 1967. godine, jasno pokazuje da palestinskom otporu nije potrebna strana podrška za njegov opstanak.
Izrael na putu kolapsa
Uprkos sveopćoj podršci zapadnih pristalica cionističkom režimu, slabljenje izraelskog režima aparthejda tokom njegovog zloglasnog života je očigledan.
Širenje frontova borbe protiv cionističkog režima sa bojnog polja u Gazi do Jemena i Libana, kao i širenje borbe iz vojne bitke s tim režimom na pravnu arenu i izdavanje naloga za hapšenje njegovih vođa i tužba protiv cionističkog režima u Haškom sudu jasni su razlozi za pad legitimiteta i pokazuju stvarnu prirodu tog režima više nego ikad.
Na kraju, treba napomenuti da, kako je navedeno, vojna, obavještajna, ekonomska i diplomatska podrška Zapada protiv cionističkog režima više nije u stanju spriječiti neminovni slom ovog brutalnog i krvoločnog režima.
